foto1
foto1
foto1
foto1
foto1
ช่วงนี้อากาศแปรปรวนนะครับ ฤดูหนาวแต่ร้อน และมีฝนตกกระจายทั่วประเทศเลยทีเดียว และตอนนี้ก็ฤดูเก็บเกี่ยวของชาวนาซึ่งไม่ได้เก็บเกี่ยวด้วยมือแบบดั้งเดิมแล้ว แต่หันมาใช้รถเกี่ยวข้าวแทนซึ่งทำได้รวดเร็วกว่ามากๆ แต่ก็มีปัญหาตามมาคือข้าวเปลือกมันยังไม่แห้งเก็บเข้ายุ้งฉางไม่ได้ ต้องมีการตากแดดให้แห้งก่อนสัก 2-3 วัน พอมีฝนมาแบบนี้ก็แย่เลย บางรายก็เอาไปตากบนถนนหนทางซึ่งอันตรายมากๆ อย่าหาทำเด้อพี่น้อง มันผิดกฎหมาย...😭🙏😁

: Our Sponsor ::

adv200x300 2

: Facebook Likebox ::

: Administrator ::

mail webmaster

: My Web Site ::

krumontree200x75
easyhome banner
ppor 200x75
isangate net200x75

e mil

No. of Page View

paya supasit

ju juคันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มเป็นพระยา อย่าได้ลืมคนทุกข์ผู้ขี่ควายคอนกล้า

        ## ถ้าได้ดิบได้ดีหรือได้เป็นใหญ่แล้ว ก็อย่าได้ลืมผู้คนรอบข้าง @อย่าลืมบุญคุณคนที่เคยเอื้อเฟื้อเรา ##

baisri sukwan

วิดฟาย

วิดฟาย เป็นภาษาหมอเฒ่าอีสาน หมายถึง การเอาดอกไม้จุ่มลงในน้ำมนต์ แล้วตวัด (ประพรม) ใส่ผู้จะรับการสู่ขวัญ ลักษณะของการวิดฟายจะแตกต่างจากการปะพรมน้ำพุทธมนต์ของพระสงฆ์ ตรงที่อุปกรณ์ในการสลัดน้ำมนต์เป็นดอกไม้ ไม่ใช้ใบหญ้าแฝก หรือ ใบมะยม ดังเช่น พระสงฆ์ การจับดอกไม้จุ่มลงในน้ำมนต์มือจะคว่ำลง แล้วยกขึ้นให้พ้นจากขอบภาชนะ ตวัดน้ำให้กระเด็นออกจากตัวผู้วิดฟาย (พราหมณ์) สู่ผู้รับการสู่ขวัญ พิธีนี้นิยมทำก่อนสูตรขวัญ โดยที่พ่อพราหมณ์เอาขันต์น้ำมนต์มาถือไว้ในมือซ้าย มือขวาเอาดอกไม้ 1 คู่ จุ่มลงในน้ำมนต์ ประพรมไป ยังผู้รับสูตรขวัญ พร้อมทั้งสวดคาถาว่า

sukwan 06

โอม พุทธัง ธัมมัง สังฆัง อุทกัง น้ำอันนี้บ่แม่นน้ำธรรมดา พระยาแถนประทานมาแต่ฟากฟ้า ว่าให้เอามาหดให้คนใต้ลุ่มฟ้า ให้ได้ดังคำมักคำปรารถนา

กูจักซิดใส่คนถึกหว่านก้านหนา กูจักซิดใส่คนถึกยาก้านก่ำกะหาย กูจักซิดใส่คนถึกฝังหุ่น ฝังฮอยกะหาย กูจักซิดใส่คนผอมเหลืองเป็นพยาธิ กูจักซิดใส่คนเป็นเคราะห์คาดเถิงคีงกะหาย กูจักซิดใส่คนเห็นลางฟานเห่า กูจักซิดใส่คนที่นกเค้าฮ้องกูกเอาขวนกะหาย กูจักซิดใส่คนเห็นงูอยู่ในบ้าน กูจักซิดใส่คนเบิดบ้านนึ่งข้าวสีแดงกะหาย สัพพะโรคระงับ สัพพะภัยระงับ สัพพะเคราะห์ ระงับ สัพพะเข็ญระงับ

โอมพระพุทธัง อุทกัง กูจักซิดใส่คู่แต่งงาน คู่แต่งงานกะอายุยืนดอมกันเท่าเฒ่า มีลูกมีเต้าล้วนแต่ผู้ดี เป็นเศรษฐีมั่งมีบ่ไฮ้ กูจักซิดใส่คนทุกข์เกิดเป็นคนร่ำรวย กูจักซิดใส่ควาย ควายก็เป็นควายเขาแก้ว กูจักซิดใส่ฮ้านค้าเปิดใหม่แล้ว ก็มั่งมีเงินคำ กูจักซิดใส่ผู้นำก็จักเป็นหลักชัยของประเทศ กูจักซิดใส่นคเรศร์ก็จักเป็นเมืองหลวง กูจักซิดใส่ปวงนักเรียนก็ได้เป็นดีบ่น้อย กูจักซิดใส่ข่อยข้า ข้อยข่าก็กลับต่าวเป็นนาย กูจักซิดใส่ข้าราชการผู้น้อย ก็มาเกิดเป็นใหญ่เป็นโต กูจักซิดใส่ พระสังโฆและจัวน้อย ก็จักเป็นพระยอดแก้ว อมอ่านแล้วด้วยบาทพระคาถาว่า อุ อะ มุ มะ มูล มา มะหามูลมัง สวาหุมฯ

รายการนักข่าวพลเมือง ทางช่อง ThaiPBS : หมอพราหมณ์

พิธีกรรมวิดฟายนี้ ถ้าใช้แล้วก็ไม่ต้องใช้สูตรขวัญหลุ่มขวัญเทิง ถ้าใช้สูตรขวัญหลุ่มขวัญเทิงแล้ว ก็ไม่ต้องวิดฟาย หรือจะใช้ทั้งหมดก็ขอให้อยู่ในดุลพินิจของพ่อพราหมณ์เถิด

sukwan 01

“ขวัญ” ถือว่า เป็นอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ไท-ลาว โดย “ในบรรดาความเชื่อทั้งหลายของคนไทย ความเชื่อเรื่องขวัญ น่าจะเป็นความเชื่อดั้งเดิมของชาวไทยทุกสังคม รวมทั้งชาวไทยนอกประเทศด้วย เช่น ชาวไท-ลาวในประเทศ สปป.ลาว ชาวไทใหญ่ในประเทศพม่า ชาวไทลื้อในสิบสองปันนา และชาวไทดำในญวน เป็นต้น” (ธวัช ปุณโณทก, 2532. หน้า 25) 

การสู่ขวัญตามแบบ สปป.ลาว จากเอกสารลายลักษณ์ที่เผยแพร่ในปัจจุบันพบบทสู่ขวัญ ได้แก่

  • บทสู่ขวัญคนธรรมดา (คำสู่ขวันคนทำมะดา : ຄໍາສູ່ ຂວັນຄົນທໍາມະດໍາ)
  • บทสู่ขวัญน้อย (คำสู่ขวัญน้อย : ຄໍາສູ່ ຂວັນນ້ ອຍ)
  • บทสู่ขวัญแต่งงาน (ຄໍາສູ່ຂວັນແຕ່ງດອງ)
  • บทสู่ขวัญหญิงอยู่ไฟ (คำสู่ขวันแม่ออกกำ : ຄໍາສູ່ຂວັນແມ່ອອກກໍາ)
  • บทสู่ขวัญเด็กน้อย (บทสู่ขวัญเด็กน้อย : ຄໍາສູ່ຂວັນເດັກນ້ອຍ)
  • บทสู่ขวัญคนป่วย (คำสู่ขวัญคนป่วย : ຄໍາສູ່ຂວັນຄົນປ່ວຍ)
  • บทสู่ขวัญนาค (คำสู่ขวันนาก : ຄໍາສູ່ຂວັນນໍາກ)
  • บทสู่ขวัญขึ้นบ้านใหม่ (คำสู่ขวัญขึ้นเฮือนใหม่ : ຄໍາສູ່ຂວັນຂຶ້ນເຮືອນໃຫມ່)
  • บทสู่ขวัญข้าว (คำสู่ขวันเข้า : ຄໍາສູ່ຂວັນເຂົ້ໍາ)
  • บทสู่ขวัญควาย-วัว (คำสู่ขวัญควายงัว : ຄໍາສູ່ຂວັນຄວໍາຍງົວ)
  • บทสู่ขวัญเกวียน-รถ (คำสู่ขวันเกวียน – ลด : ຄໍາສູ່ຂວັນກວຽນ - ລົດ)
  • บทสู่ขวัญเรือน (คำสู่ขวัญเฮือน : ຄໍາສູ່ຂວັນເຮືອນ)
  • บทสู่ขวัญหลวง (คำสู่ขวันหลวง : ຄໍາສູ່ ຂວັນຫຼວງ)
  • บทบายศรีพระสงฆ์ (คำบาสีพะสง : ຄໍາບໍາສີພະສົງ)
  • บทสู่ขวัญปีใหม่ (คำสู่ขวันขึ้นปีใหม่ : ຄໍາສູ່ຂວັນປີໃຫມ່)
  • บทสู่ขวัญผู้อาวุโส (คำสู่ขวันผู้อาวุโส : ຄໍາສູ່ຂວັນຜູ້ອໍາວຸໂສ)
  • บทสู่ขวัญผู้ที่จะไปเรียนต่างประเทศ (คำสู่ขวันคนจะไปเฮียนประเทดนอก : ຄໍາສູ່ຂວັນຄົນຈະໄປຮຽນປະເທດນອກ)
  • บทสู่ขวัญผู้ที่เรียนสำเร็จจบมาจากต่างประเทศ (คำสู่ขวันผู้ที่กับมาแต่เฮียนต่างปะเทด : ຄໍາສູ່ຂວັນຜູ້ທີ່ກັບມໍາແຕ່ຮຽນຕ່ໍາງປະເທດ)

 

ເລາະລຸຍລາວ : ໝໍສົ່ງພອນ
รายการ เลาะลุยลาว ตอน หมอส่งพร (การบายศรีสู่ขวัญแบบลาว)

พิธีบายศรีสู่ขวัญ เป็นพิธีกรรมที่สำคัญในประเพณีไทยภาคอีสาน และในประเทศ สปป. ลาว ที่จัดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน อันหมายถึงการรับเอาขวัญที่หลงทางอยู่ข้างนอกให้กลับเข้าสู่ตัวตน และเพื่ออวยพรให้เกิดความสุขในชีวิต คำอวยพรที่นิยมให้แก่กัน ได้แก่ ขอให้มีอายุมั่นขวัญยืนและให้มีสุขภาพแข็งแรง อันเป็นการแสดงถึงจิตใจที่กว้างขวาง เอื้ออารีย์ แสดงออกซึ่งความรัก ความเคารพและนับถือ ไม่ว่าพิธีบายศรีสู่ขวัญจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่ก็มักจะเต็มไปด้วยความศรัทธาและมิตรภาพอย่างอบอุ่นของผู้เข้าร่วมงาน

redline

backled1

baisri sukwan

ผูกแขนบ่าวสาวแต่งงาน

มศรี อมศรี ฝ้ายเส้นนี้แม่นฝ้ายพระยาแถน ป่อนแขนมาพ่อสิผูก เอาเป็นลูกของพระยา ผูกก้ำซ้ายให้ขวัญเจ้ามา ผูกก้ำขวาให้ขวัญเจ้าอยู่ ให้เป็นคู่เทียมสอง ให้ปรองดองฮักห่อ อยู่นำพ่อคูณเฮือน หลายปีเดือนให้เจ้าได้ลูกน้อย ทั้งข้อยข้าแลเงินคำ มีผู้นำเงินล้าน มีผู้ให้บ้านหลังงาม มีนาทามพันไฮ่ มีหมูหมาเป็ดไก่ช้างม้าและงัวควาย

นอนตื่นสวยให้เจ้าได้เงินล้าน ออกจากบ้านอย่าได้มีศัตรู ให้มีผู้ส่อยซูขนหาบ มีโชคลาภเนืองนอง มีข้าวของเต็มอั่ง ให้เจ้าได้นั่งเป็นเศรษฐี สองสามีจงควรคู่ ให้ทั้งสองเจ้าอยู่ถาวร ยามกินนอนอย่าอึดอยาก ของเหลือปากโภชนะอาหาร มีลูกหลานเต็มเหลือหลาก อย่าอึดอยากแนวใด๋ ให้ไปไวมาค่อง ให้ได้ท่องศีลธรรม

จ่มมำๆ ไหว้พระเจ้า ให้เป็นพ่อเฒ่าแม่เฒ่าทั้งสอง ให้ได้ถือไม้เท้ายอดทอง ถือตะบองยอดเพชร อย่าได้บกเป็นหาด อย่าได้ขาดเขินเป็นวัง ให้สมหวังเหลือเหตุ ให้เป็นดั่งพระเวสสันดร คนออนซอนเหลือหลาก มีลูกมากปานกะปูยามนา อุ อะ มุ มะ มูลมา สะวาหุมฯ

ผูกแขนทั่วไป

ฝ้ายอันนี้แม่นฝ้ายพระพรหม พระบรมมหาราช เครือเขากาดป่อนลงมา มีคาถาพระอุปคุตอยู่นำ มีคาถายอดพระธรรมครบถ้วน พระยาอินทร์ล้วนส่งด่วนมาหา ส่งลงมาว่าให้ลูก ว่าให้ผูกเอาขวัญ ว่าสมควรผูกไว้ ให้เป็นใหญ่ในโลกา ขวัญเข้ามาผูกแขนข้อ ผูกเอาหน่อคูณเฮือน ให้เจ้าใสปานเดือนอย่ามีเมฆ ให้เป็นเอกในเมืองคน อย่ายากจนอึดอยาก ยามเจ้าปากมีคนถาม ผิวพรรณงามผุดผ่อง สีใสส่องดั่งทองทา

ยามไปมาอย่าอืดอาด ยัวระยาตรดั่งพระยาช้างสาร กับทั้งบริวารพอหมื่น ให้ล้นหลื่นคนทั้งหลาย มีหญิงชายเป็นข้อยข้า มีช้างม้าโตงาม มีคนหามแหนแห่ ให้เจ้าดีกว่าพ่อกว่าแม่ทั้งหลาย มีของขายเต็มบ้าน มีอยู่ฮ้านเนืองนอง มีนาหนองและนาห้วย มีคนช่วยการงาน อายุนานปานพระอุมา และนางวิสาขะสุขเลิศ แสนประเสริฐดั่งนางผุสดี มีขันติดั่งพระเตมีใบ้ ให้เจ้าใหญ่ดั่งพระอิศวรอยู่เขาไกรลาศ งามองอาจดั่งพระนารายณ์ บ่มีไผมาท่อ คือน้อยหน่อสีดา มีปัญญาดั่งศรีปราชญ์ ให้ฉลาดดั่งศรีธนญชัย คิดอันใดให้เจ้าได้ดั่งคำมัก คำปรารถนา มะ อะ อุ อุ มะ นะ ชา ลิ ติ สาธุฯ

banner2 728x90
สนับสนุนให้เว็บเราคงอยู่ให้บริการด้วยการคลิกไปชมสปอนเซอร์ของเราด้วยครับ

ผูกแขนเด็กน้อย

ศรี ศรี ด้ายเส้นนี้แม่นด้ายพระยาพาลีผู้มีอำนาจ ผู้องอาจในขีดขีน กับทั้งพ่อพระยาอินทร์ แถนลอแถนหล่อ ส่งมาให้น้อยหน่อลูกพระอิศวร บรบวรทุกสิ่ง ให้เป็นมิ่งมุงคุล ว่าบุญเจ้าเกิดมาแต่แถน ว่าแนนเจ้ามาแต่ฟ้า พระหน่อหล้านอนอู่สายไหม จอมพระทัยแก้วแก่น

ผูกแขนข้างซ้ายให้เจ้าเป็นพระยา ผูกข้างขวาให้ได้เป็นเอก ให้ได้พรพระปัจเจกอรหันต์ มารวมกันอยู่กับพ่อ ผู้เผิ่นก่อแปลงมา กับมารดาผู้ให้จู้ให้เจ้าอยู่นอนเปล อย่าหันเหไปอยู่ป่า ให้เจ้ามาอยู่ท่าในโฮง ถึงสามโมงให้เจ้าด่วน อย่าไม่วนอยู่ในไพร สัพพะเสนียดจัญไรจงหายหนี ให้เจ้าสุขีตราบเท่าอายุเจ้าได้ฮ้อย ขวบพันวัสสา ทีฆายุตา สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ สาธุฯ

 baisri sukwan 30

คำกล่าวผูกแขนแบบต่างๆ

คำผูกแขนบูฮาน (ของเก่า)

ศรี ศรี สิทธิพระพรบวรวิเศษ ฝ่ายแก้วเกิดมุงคุณ ปุนลงมาตกแต่งกวัดอิ้วแกว่งกงหลา ผัดออกมาเป็นหลอด ถอดออกมาเป็นปุ๋ย สุยออกมาเป็นเส้นเส้นแหละสีพันคำ เป็นดังแก้วมุกดำใสส่อง งามอ่องต่องส่องใส เทิงนอกในล้ำเลิศ ฝ้ายแก้วเกิดเมืองสวรรค์

ปันให้ผู้ข้ามาผูกแขน… ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้าไปมุดสระน้ำใหญ่กินปลา ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปอยู่นากินข้าว ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปกินเหล้านำหมู่นำฝูง ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ มาเยอขวัญเอย...

ขวัญเจ้าไปอยู่ถ้ำนำพญางู ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปอยู่ฮูนำพญานาค ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปลำบากนำหมู่ผีตาย ก็ให้มาสามื้อนี้วันนี้ มาเยอขวัญเอย...

ยามเมื่อตาเว็นตกลับป่าแซง ยามเมื่อตาเว็นแดงลับป่าไม้ ขวัญเจ้าไปอยู่หนเหนือหรือใต้ ก็ให้ฮีบมาสามื้อนี้วันนี้ คันว่าเจ้ามาฮอดแล้วให้เจ้าอยู่สวัสดี มีความสุขความเจริญ ความเจ็บเจ้าอย่าได้ ความไข้เจ้าอย่ามี ให้เจ้าได้เป็นเศรษฐี เป็นมหาเศรษฐี มีอาย วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ธนสารสมบัติทุกประการ นอนหลับได้เงินหมื่นตื่นขึ้นได้เงินแสนเงินล้าน ย่างออกจากบ้านโชคไหลหลั่งมาโฮม เจ้าเด้อ

อุ อะ มุ มะ มูลมา สะทาโสตถี ภะวันตุ เต

คำกล่าวผูกแขนแบบต่างๆ

คำกล่าวผูกแขนสู่ขวัญรับการงานใหม่

ศรี ศรี ฝ้ายเส้นนี้เป็นฝ้ายอันศักดิ์สิทธิ์ ผูกแขนแล้วสิมีฤทธิ์ฮู่งเฮืองไปหน้า อันหมู่โรคาไข้หวัดไอบ่มาผ่า พบแต่ทางก้าวหน้าเจริญขึ้นบ่ถอย เป็นผู้บ่าวส่ำน้อยห้าร้อยปีกะยังดีคือเก่า บ่มีวันแก่เฒ่าผู้สาวหุ้มฮักแพง ความแข็งแรงคงมั่นบ่มีวันแปรเปลี่ยน จนเกษียณร้อยครั้งยังหนุ่มฟ้อหล่อดังฝัน นอนหลับนั้นได้เงินพันเงินหมื่น ตื่นขึ้นได้เงิน เงิน เงิน และทอง… เด้อ

โอม อุ อะ มุ มะ มูลมา สะทาโสตถี ภะวันตุ เต (เป่าที่ฝ้ายบนข้อมือ) เพี้ยง...!

คำกล่าวผูกแขนให้ลูกหลาน

คำกล่าวผูกแขนเรียกขวัญ

ผูกก้ำซ้ายให้ขวัญมา ผูกก้ำขวาให้ขวัญอยู่ ว่ามาเยอขวัญเอย...

ขวัญเจ้าไปกินปลาข่อนอยู่หัวนา ก็ให้มามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปเฮ็ดนากินข้าวก็ให้มามื้อนี้วันนี้ ว่ามาเยอขวัญเอย...

ขวัญเจ้าไปปั้นเบ้าหล่อเงินทอง ก็ให้มามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปขายของอยู่ในตลาด ก็ให้มามื้อนี้วันนี้

ขวัญเจ้าไปเบิ่งนักปราชญ์ เจ้าก่อสร้างกระทำบุญ ก็ให้มามื้อนี้วันนี้ ขวัญเจ้าไปนำดอมขุนและยศใหญ่ ก็ให้มามื้อนี้วันนี้

ขวัญเจ้าไปอยู่สุขสมสร้างกินทานทุกเช้าค่ำ เชิญขวัญหัวเกษเกล้าให้ยืนหมั่นหมื่นปี อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง ฯ

line

 backled1

baisri sukwan

มื่อคนตกต้นไม้ ตกใจเพราะตื่นงูหรือเสือ ตกรถหรือฝันเห็นแต่ที่นั่น แล้วไม่สบายมี อาการเจ็บๆ ป่วยๆ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพื่อเรียกขวัญกลับคืน ปราชญ์โบราณอีสานท่านจะไป เรียกเอาขวัญในที่ๆ เกิดเหตุนั้นๆ ทางภาคอีสาน เรียกว่า "ส่อนขวัญ" การส่อนขวัญนี้ ท่านจะเอา กระติบข้าว หรือก่องข้าวที่ยังไม่ได้ใช้หรือที่ใช้แล้วแต่ใช้ใส่หมากหรือยาสูบ ที่สามารถเทออกไว้ได้ โดยไม่เปื้อน ท่านจะเอาเสื้อ เอากระจกเงาเล็กๆ เอาหวี เอาน้ำหอมของที่คนนั้นชอบใช้ เอาฝ้าย ผูกแขนใส่ไปด้วย 2 เส้น ใส่ในกระติบ แล้วไปตรงที่เขาตกต้นไม้ตกใจหรือที่ฝันเห็นบ่อยๆ แล้วไม่ สบายนั้น ไปกันอย่างน้อยสองคน คนที่ขาดไม่ได้คือ ผัวหรือเมียหรือลูกของคนที่เราไปเรียกขวัญ นั้น เพราะขวัญนั้นจะดีใจ และรีบกลับมาเมื่อเห็นญาติมาเรียก

baisri sukwan 28

วิธีเรียกขวัญ เมื่อไปถึงแล้วหัวหน้าคณะก็จะเรียกด้วยความดี เช่นไปเรียกขวัญ นายมี ก็จะว่า

"พ่อมีเอย พ่อมีเอย อย่าสิมาอยู่ค้างกลางไฮ่แกมหมู่กา อย่าสิมาอยู่ค้างกลางนาแกมหมู่ ไก่ อย่าสิมาอยู่ค้างไพรกว้างบ่แม่นเฮือน มาสา มาเมืออยู่เฮือนอยู่ซานเฮา"

ช่วยกันเรียก ช่วยกันกู่หา เห็นมด แมลง หรืออะไรก็ตามตรงเข้ามาหา ให้รีบเปิดกระติบ ข้าวรับ ถ้าเป็นขวัญมันจะรู้จักของที่ตนเคยใช้ มันจะรีบเข้าไปทันที ทุกคนให้พูดว่า "พ่อมีมาแล้ว ไปกลับบ้านเฮา" ว่าแล้วก็ปิดกระติบข้าวสะพายกลับบ้าน ไปถึงบ้านก็เอากระติบไปตั้งไว้ข้างคนป่วย แล้วเชิญขวัญเข้าเนื้อเข้าตัว ด้วยเอาฝ้ายไปผูกที่แขน พร้อมกับพูดว่า

"ขวัญพ่อมีมาฮอดแล้วให้มาเข้าสู่ตัว โส อัตถะ ลัทโธ สุขิโต วิรุฬโห พุทธะสาสะเน อะโรโค สุขิโต โหหิ สะหะ สัพเพหิ ญาตีภิ" กล่าว 3 จบ

ถ้าเป็นผู้หญิงให้ว่า "สา อัตถะ ลัทธา สุขิตา วิรุฬหา พุทธะสา สะเน อะโรคา สุขิตา โหหิ สะหะ สัพเพหิ ญาตีภิ" สุดท้ายให้ว่า "พุทโธรักษา ธัมโมรักษา สังโฆรักษา เจ้าอย่าได้หนี ไปหนีมา ให้อยู่กับเนื้อกับตัวนี้ อมสะวาหะ" จบ

ข้อควรระวัง

การเรียกขวัญนี้ ถ้าไม่มีคาถากันผีป่า ผีป่าจะไล่ขวัญเราหนี แล้วเข้ามา แทนที่ พอเอาเข้ามาหาคนป่วย ปล่อยเข้าตัวคนป่วย มันก็จะกินคนป่วย คนป่วยจะยิ่งทรุดหนัก และจะตายเร็วเข้า ดังนั้น ก่อนจะเรียกขวัญนั้นให้เสกคาถากันผีป่าก่อนว่า

พุทธัง วันทามิ ธัมมัง วันทามิ สังฆัง วันทามิ ข้าฯ ขอไหว้พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสังฆเจ้า ขออานุภาพของ พระรัตนตรัย จงขจัดผีป่าออกไปอย่าให้เข้ามาใกล้ ขอให้เอิ้นขวัญ ............ (ออกชื่อของคนที่เรา ไปเรียกขวัญ) ผู้ป่วยไข้ให้กลับบ้าน ขอให้เรียกเอาเข้ามาในกระติบเดี๋ยวนี้ ก็ข้า เทอญฯ "

 baisri sukwan 29

พิธีการส่อนขวัญความเชื่อของฅนอีสาน

line

 backled1

baisri sukwan

รี ศรี ปฐพีแผ่นฮาบ ผู้ข้าขาบสามที ได้เล้าข้าวดีหลังใหญ่ เอาข้าวใส่อาศัย มาแต่ใส เล้าหลังนี้ ตั้งแต่กี้มาบ่เห็น แม่นไผเข็นมาแหว่ แม่นไผแก่มาหา จั่งได้มาคูณค่า ข้าวพันตาใส่บ่เต็ม ตอกเสาเข็ญขวัญแฮก เศรษฐีแทกตงขาง จั่งเอาวางมาก่อ เล้าข้าวพ่อพระยาอินทร์ ไผได้กินข้าวใน เล้า ฮอดพระเจ้าทรงธรรม เผิ่นมานำสอดส่อง บ่มีป่องแปวหนู บ่มีฮูฮอยปวก ปลายบ่กวกเป็นโกน ฮูลิงโทนและนกเค้า เป็นไม้เก่าอินทร์ทรง จั่งเอาลงมาตัดใส่ ไม้แต้ใหญ่ลำแข็ง ทั้งกกแดงและกกดู่ ไปเอาอยู่หิมาลัย บ่มีไผเอาได้ เผิ่นให้ข่อยผู้เดียว อยู่ภูเขียวบ่ได้เผี่ยง อยู่ภูเวียงบ่ได้ท่อเอาไป เสาอยู่ ในเผิ่นให้ปลอก เส้นอยู่นอกเผิ่นให้ฟัน มารวมกันเป็นเสาเล้า ใส่ข้าวจ้าวและข้าวเหนียว

lao kao2

ไผเหลียวมาว่าแม่นปราสาท งามอาดหลาดปานโฮงหลวง บ่เข็ดขวางคูณค้ำ ใส่ข้าวก่ำ ได้พอซาว ใส่ข้าวขาวได้แสนหาบ ยกมือกราบสามหน เทพอยู่บนจงมาส่อง เฮ็ดนาฮ่องได้ร้อย เกวียน แก่มาเฮือนคนบอกเว้า ขึ้นใส่เล้าหลังสูง ป้ากับลุงเผิ่นมาส่อย เอาฆ้อนต่อยตีขาง ตีแขนนาง และกะทอด เอามาฮอดตงขาง เอามาวางแป้นพาด เอามากาดวางตงใส่ ข้าวเปลือกใส่ตั้งแต่วาน เอาจากลานเกวียนแก่ บ่ได้แหว่ไปใส ไปทางใด๋อย่าได้ห่าง อย่าได้ว่างเติมมา ข้าวอยู่นามาสู่ แม่ โภสพอยู่เชยชม ไม้แป้นลมเอามาแต่ฟ้า พระหน่อหล้าเอามาแฝง ไม้ละแนงข่าวขื่อ ไม้อันชื่อจันทัน มารวมกันหน้าต่าง อยู่บ่ห่างปักกะตู อัดปูลูทอข้าวปลูก

แบ่งให้ลูกสาวใหญ่เก้าลำเกวียน แก่เมือเฮือนแต่เช้า บ่บกเล้าเต็มปอลอ อยู่ในทอแนว ข้าวป้อง อยู่ในห้องข้าวปลาเข็ง เสียงคื่นเค็งเกวียนแก่ พ่อค้าแหว่มาเซา หอมเป็นเลาข้าวแม่ฮ้าง เต็มใต้ล่างเหลือหลาย แม่นสิขายกะบ่เบิ๊ดบ่บกบ่เสียง ยังพอเลี้ยงอยู่เต็มตัน ตักเบิ๊ดวันกะบ่เบิ๊ด บ่เปล่า ยังคือเก่าเล้าหลังคูณ ยังเต็มพูนสวดโจ้โก้ สูงพ้นโผล่ข้าวเต็มฉาง เหลียวเห็นขางจนแอ่น นี้จั่งแม่นเล้าข้าวดี เล้าข้าวมีอำนาจ แม่นบ่ขาดอึดหาย มีอยู่หลายคือเก่า จั่งได้เล่าเอาขวัญ จั่งได้ ชวนเอานารถ ไม้แป้นกาดฮองตง มาแต่โฮงอุปราช เอามาพาดแทนทองคำ เอามานำแต่พระเจ้า จั่งได้เว้าว่า

มาเยอขวัญเอย ขวัญไม้ใหญ่ลำสูง ขวัญไม้ยูงลำสื่อ มาเป็นขื่อตงขาง ขวัญไม้ยางและ ไม้แต้ เอาเกวียนแก่มาแต่ภูเงินภูทอง เอามาฮองใส่ข้าว มาเฮ็ดเล้าหลังงาม ไผมาถามว่าปราสาท ยาวอาดหลาดมุงดี สังกะสีบ่ฮั่ว ลูกหลานคั่วไปหา จั่งได้มาปลูกไว้ เป็นหลังใหญ่ถาวร ปานเฮือน นอนพระยาเวส อยู่ในเขตสีพี เป็นหลังดีสีส่อง ข้าวนาฮ่องและนาทาม เขาได้หามทั้งได้หาบ ผู้ข้า กราบสามหน อย่าสิจนทางข้าว ขอเผิ่งเจ้าเล้าหลังดี เป็นเศรษฐีมีมั่ง ให้ได้นั่งนอนกิน ว่ามาเยอ ขวัญเอย ขวัญไม่ดู่อย่าได้หนี ไม้แสนดีทั้งไม้แดงและไม้แต่ อย่าได้แหว่หนีไปไกล อย่าไปใสให้มา อยู่ มาเป็นหมู่ขวัญไม้ยูง เสาหลังสูงไม้พันชาติ งามองอาจสมศรี

ว่ามาเยอขวัญเอย เจ้าอย่าไปอยู่ไพรสณฑ์ เจ้าอย่าไปอยู่ปนในเถื่อน กับทั้งไม้ตะเคียน แป้นแอ้ม หัวแย้มๆ นางตะเคียน มาเป็นเฮือนอย่าได้เศร้า มาเป็นเล้าคนดี เป็นศักดิ์ศรีเล้าใหญ่ เฮียกข้าวใส่เต็มฉาง คนกายทางเหลียวเบิ่งเล้า เหลียวเบิ่งเจ้าผู้รักษา ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญเจ้า อย่าได้ด่วนไปอยู่ไกล ไปอยู่ไพรบ่อนเก่า ไปอยู่เหล่าเขาสิฟัน ว่ามาเยอขวัญเอย มาอยู่บ้านจักได้ เป็นเศรษฐี อยู่เป็นปีจักเก้าร้อย มีลูกหลานน้อยพอกัน เขาตำข้าวสักกะลันคกมองข้างเจ้า ผู้เป็น เล้าอย่าสะเทือน ตำเป็นเดือนตำเป็นปีทั้งซ้อมต่าว อย่าโอ้อ่าวซังสาว ข้าวขาวๆ เอาจากเล้า ขอ บอกเจ้าเฮ็ดกินทาน พระภูบาลหน่อฟ้า ใต้แหล่งหล้าได้อาศัย ทั้งฟืนไฟอยู่ตะหล่าง อยู่กะส่างอย่า หัวซา พวกชาวนาอาศัยเจ้า อาศัยเล้าข้าวจั่งยัง ขอจงฟังผู้ข้าบอก ยามสงฆ์ออกภิกขาจาร เตรียม จังหันและตักบาตร ตักบ่ขาดหยาดน้ำหา เอาเจ้ามาจากกลางป่า เผิ่นจั่งว่าสู่ขวัญเอา

ว่ามาเยอขวัญเอย ขวัญหม่อมเจ้า ผู้เป็นเล้ารักษา แม่โภสพมานองอั่ง ให้สมดั่งมะโน หมาย ไชยะตุ ภะวัง ไชยะมัง คะลัง อุ อะ มุ มะ มูล มา มะหา มูลมัง สะวาหุมฯ สาธุฯ

ความทำน้ำมนต์รดเล้าเข้า

มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว ธัญญะ ธะมานิ ปะวัสสันตุ ธะนัญชะ ยัสสะ ยะถาฆะเร สุวัณณานิ หิรัญญา จะ สัพพะโภคา จะ ระตะนา ปะวัส สันตุ เม เอวัง ฆะเร สุมะนะชะฏิลัสสะ จะ อะนาถะปิณฑิ กัสสะ โชติกะสุงมังคะลัสสะ จะ มันธาตุเวสสันตะรัสสะ จะปะ วัสสันติ ยะถา ฆะเร เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ สัพพะ สิทธิ ภะวันตุ เมฯ

บทนี้ทำน้ำมนต์รดเล้าข้าวดีนักแล ฯ

 baisri sukwan 27

line

 backled1

isan word tip

isangate net 345x250

ppor blog 345x250

adv 345x200 1

นโยบายความเป็นส่วนตัว Our Policy

ยินดีต้อนรับสู่ประตูอีสานบ้านเฮา เว็บไซต์ของเรา ใช้คุกกี้ (Cookies) เพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์การใช้งานที่ดียิ่งขึ้น อ่านนโยบายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (Privacy Policy) และนโยบายคุกกี้ (Cookie Policy)