ขับร้อง : สิลิพอน สีปะเสิด

คำร้อง/ทำนอง : เทอ ยูน่า, เรียบเรียง : เทอ ยูน่า

               วันเวลาล่วงเลยผันผ่าน โชคชะตาแยกเฮาห่างกัน เฮียนจบชั้น ม. ปาย ต่อมหาไลเดินตามทางฝัน
               (วันเวลาที่ผ่านล่วงเลยทำให้เราต้องห่างกัน พอเรียนจบ ม.ปลาย พี่ก็ไปต่อมหาวิทยาลัยตามฝัน)
    ขึ้นโดยสารสู่นครเวียงจันทน์ อ้ายเฮียนบริหารน้องอยู่บ้านเลี้ยงควาย
    (ขึ้นรถโดยสารมุ่งสู่นครเวียงจันทน์ พี่เรียนสายบริหาร ส่วนน้องนั้นอยู่บ้านเลี้ยงควาย)

               ครอบครัวทุ่มเทเสียส่ง ส่งลูกชายเดียวเฮียนมหาไล อยากได้ปริญญา ขายดินขายนาแลกเจี้ยหนึ่งใบ
               (ครอบครัวทุ่มเทส่งเสียให้ลูกชายเรียนมหาวิทยาลัย อยากได้ปริญญาต้องขายที่ขายนาแลกกระดาษหนึ่งใบ)
    เพียงคาดหวังความสุขสบาย อยากพึ่งพาลูกชาย เมื่อเจ้าหวนคืนมา
    (ด้วยความหวังคงจะสุขสบายได้พึ่งพาลูกชายเมื่อเขาหวนกลับมา)

               สี่ปีล่วงเลยพ้นผ่าน อ้ายหวนคืนบ้านพร้อมใบปริญญา สังคมแก่งแย่งแข่งขัน บ่มีที่ว่างให้ลูกชาวนา
               (สี่ปีผ่านไปพี่หวนกลับบ้านพร้อมใบปริญญา สังคมแก่งแย่งแข่งขันไม่มีที่ว่างให้ลูกชาวนา)
    ความฮู้เป็นสิ่งมีราคา แต่ ง. เงิน คือสิ่งที่เขาถามหา สิ่งที่เจ้าได้มาเพียงปริญญาคนจน
    (ความรู้นั้นมีราคา แต่เงินคือสิ่งที่เขาถามหา สิ่งที่พี่ได้มาเพียงแค่ปริญญาคนจน)

           ** วันเวลาล่วงเลยผันผ่าน โหยหาเวียกงานยังบ่มีแนว หลายคนสู้ซนอาสา หลายปีคองถ้า บ่เห็นวี่แวว
               (วันเวลาล่วงเลยมานาน เสาะหาการงานก็ยังไม่มีวี่แวว หลายคนสู้ทนทุกอย่างมานานหลายปีก็ยังไม่มีวี่แวว)
    เฮาเดินผิดทางเสียแล้ว สุดท้ายกินแห้วบ่สมดั่งรอคอย คนจนความฮู้ต่ำต้อย เพียงเพื่อเจี้ยใบน้อยก็หนีไฮ่หนีนา
    (เราเดินผิดทางเสียแล้ว สุดท้ายกินแห้วไม่เคยสมหวัง เพียงเพราะจนต่ำต้อย เพียงเพื่อกระดาษปริญญาใบน้อยต้องทิ้งไร่ทิ้งนา)

(ซ้ำ **)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจหลายคำดังนี้

ขับร้อง : บุญยู้ ลูกแม่ของ - แพงตา คำแพง

คำร้อง/ทำนอง : บุญยู้ ลูกแม่ของ, เรียบเรียง : อจ. ดาวคูณ นันทะลาด

          (ญ.) แต่เฮาฮักกันใหม่ อ้ายนั้นคอยเอาใจดีๆ แต่มาเถิงเดี่ยวนี้ อ้ายบ่คือเก่า
                 (ตอนเรารักกันใหม่ๆ พี่คอยเอาใจดีๆ แต่มาบัดนี้ พี่ไม่เหมือนเดิม)

          (ช.) บ่ได้กินหยังดอก คันซิถ้านั่งหยอกแต่เจ้า ไปลงเวียกยังบ่พอคราว อย่าฟ้าวโทรนำหลายแม
                (บ่ได้กินหยังดอก ถ้าจะนั่งหยอกแต่น้อง ไปทำงานไม่ถึงชั่วโมงอย่าเพิ่งโทรตามเลยนะ)

         (ญ.) เว้ามามีแต่เบี้ยน เปลี่ยนคำตั่วบ่เซา
                  (พูดมาเพี้ยนเปลี่ยนคำโกหกบ่อยๆ)
         (ช.) อย่าหวงหลายเด้อเจ้า เฮ็ดใจกว้างแหน่
                (อย่าหวงนักเลยน้อง ทำใจกว้างๆ หน่อย)

         (ญ.) สิใจกว้างจั่งใด๋ แนวอ้ายไปกายโมงคักแท้ ถ้ากินเข้าจนว่าท้องแป อ้ายบ่เคยแคร์หัวใจ
                (จะให้ใจกว้างยังไง ก็พี่ไปเลยเวลานานจัง รอทานข้าวจนท้องแฟบ พี่ก็ไม่เคยสนใจ)

     ** (ช.) ข้อยมีหมู่หลาย ขอเอาใจหมู่ข้อยแหน่ตี้
                (พี่มีเพื่อนเยอะ ขอเอาใจเพื่อนหน่อย)
        (ญ.) แล้วเมียเจ้าผู้นี้ คือบ่มีเวลาเอาใจ
               (แล้วเมียพี่คนนี้ล่ะ ทำไมไม่มีเวลาเอาใจ)

        (ช.) เจ้าอย่ามาเถียง บาดข้อยปะซิน้ำตาไหล
                (น้องอย่ามาเถียง เดี๋ยวพี่หย่าจะน้ำตาไหล)
        (ญ.) ปะโลด ฟ้าวปะไวๆ ข้อยเมื่อยทุกข์ใจ นำเจ้าแล้วหนา
               (หย่าเลย รีบหย่าไวๆ น้องนี้ทุกข์ใจกับพี่มากเลย)

        (ญ.) คันซั้นมื้ออื่นนี้เฮาไปเซ็นใบหย่าฮ้างกัน
                 (พรุ่งนี้เราไปเซ็นใบหย่ากัน)
        (ช.) อย่าสุเว้าจั่งซั้น อย่าเว้าเรื่องปะ อ้ายเว้าหยอกซื่อๆ เจ้าอย่าได้ปะอ้ายเด้อหล้า
               (อย่าเพิ่งพูดอย่างนั้น อย่าพูดเรื่องหย่า พี่แค่หยอกเล่นๆ อย่าเพิ่งหย่าพี่เลยนะ)

       (ญ.) เถียงเมีย บ่คือเถียงนา คันเจ้าเว้าท้า ข้อยปะแท้ใด
              (ขึ้นเสียงกับเมีย ไม่เหมือนกระท่อมปลายนา อย่ามาท้าน้องหย่าจริงๆ)
       (ช.) คันเจ้าปะ ข้อยซิอยู่นำไผ?
               (ถ้าน้องหย่า พี่จะอยู่กับใคร?)
       (ญ.) คันซั้นจำไว้ อ้ายอย่า เถียง... เมีย...
              (ถ้างั้นจำไว้ พี่อย่าได้ทุ่มเถียงกับเมีย...)

     (ญ. พูด) จำไว้เด้อแต่มื้อนี้ต่อไปห้ามขึ้นเสียงกับเมีย ห้ามเถียงเมีย
     (ช. พูด) จ้าวๆ แต่ขอขึ้นแนวอื่นได้บ่?
     (ญ. พูด) ขึ้นอีหยัง ละขึ้นแนวอื่นนะ?
     (ช. พูด) กะขึ้นเทิงเฮือนเอาเงินให้เจ้านับนี่ล่ะ เมียเอ๊ย!
     (ญ. พูด) เอ๊า คันซั้นขึ้นกะขึ้น
     (ช. พูด) โอ้ย เว้าเรื่องเงินไวปานหยังเมียข้อยนี่

                    (ซ้ำ **)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจหลายคำดังนี้

ขับร้อง : แดง ดวงเดือน - พรศักดิ์ ส่องแสง

คำร้อง/ทำนอง : อจ.ภูไล ลูกลาดอิงฮัง, เรียบเรียง : อจ.วาด วาทะสิน

           (ช.) ล่องเรือล่องแพ หนีพ่อหนีแม่มาจากแดนไกล มาพบเจ้าสาวงามวิไล สาวสะหวันเมืองใต้
                 (ล่องเรือล่องแพ่หนีพ่อหนีแม่มาจากแดนไกล มาพบสาวงามที่สะหวันแดนใต้)
   บ่อนคนลือคนส่า สาวถิ่นดอกคูณ แดนไดโนเสาร์เจ้าผู้งามโสภา เฮ็ดให้บ่าวอุดร นอนฝันเห็นแต่หน้า
   (ที่คนเขาร่ำลือนักหนา สาวถิ่นดอกคูณผู้งามโสภา ทำให้หนุ่มอุดรนอนฝันเห็นหน้า)
   หลงรักเจ้าเท่าฟ้า เลยลืมท่าบ่อนต่าวคืน
   (หลงรักเธอเท่าฟ้า จนลืมหนทางกลับคืนบ้าน)

           (ญ.) บ่าวชาวอีสาน เจ้าช่างปากหวานจนสะท้านทรวงใน แม้นเว้าหยอกหรือออกจากใจ
                  (หนุ่มชาวอีสานช่างปากหวานจนสะท้านถึงทรวง นี่พูดแค่หยอกหรือออกจากใจ)
   ย้านแต่พอยั่วให้ ใจสาวสะหวันเต็มตื่น บ่าวเมืองน้ำตาล ดินแดนดอกจานย้านฮักนี้ขมขื่น ย้านแท้เด้
   (กลัวแต่พูดยั่วให้สาวหลงเชื่อ หนุ่มเมืองน้ำตาลแดนดอกจานกลัวรักขมขื่น กลัวแท้หนอ)
   ย้านอ้ายมีรักอื่น ย้านมีแฟนเป็นหมื่น ผัดมาเพี้ยนใส่อีนาง
   (กลัวพี่มีรักอื่น มีแฟนเป็นหมื่น มาหลอกน้องเอย)

           (ช.) ขอรับประกัน อ้ายฮักสาวสะหวันบ่มีวันจืดจาง สี่ห้องใจอ้ายมีไว้ให้นาง บ่มีห้องใดว่าง
                 (ขอรับประกัน พี่รักสาวสะหวันไม่มีจืดจาง สี่ห้องหัวใจให้นาง ไม่มีห้องใดว่าง)
   เพื่อผู้หญิงคนใหม่ รักหนึ่งนางเดียว อ้ายบ่ขอข้องเกี่ยวกับผู้หญิงอื่นใด บ่าวเมืองอุดรจะหาท้อนเงินไว้
   (ให้หญิงคนใด รักน้องนางเดียวไม่ขอข้องเกี่ยวกับหญิงใด หนุ่มอุดรจะเก็บเงินไว้)
   เพื่อมาแต่งงานไว้ ไปเป็นใภ้แดนอีสาน
   (เพื่อมาแต่งงานให้น้องเป็นสะใภ้คนอีสาน)

           (ญ.) ถ้าฮักจริงใจ อ้ายอย่าปล่อยให้ปีเดือนเคลื่อนผ่าน อย่าปล่อยน้องคอยอยู่อีกนาน
                 (ถ้ารักจริงใจอย่าปล่อยให้วันเลื่อนผ่าน อย่าให้น้องคอยอีกนาน)
   อ้ายจงกลับเมือบ้าน ไปหาพ่อหาแม่ ไปเตรียมขันหมาก ทั้งสินสอดลงเรือลงแพ บอกเพื่อนฝูง
   (พี่จงกลับบ้านให้พ่อแม่มาสู่ขอ เตรียมขันหมากสินสอดจัดลงเรือแพ บอกเพื่อนฝูง)
   ลุงตาและเถ้าแก่ แล้วพร้อมกันแห่ ล่องตามแม่ลำของมา
   (ลุง ตาและเถ้าแก่ พร้อมกันแห่ขันหมากล่องลำโขงมา)

      ** (ช.) อ้ายขอตกลง (ญ.) น้องก็ปลงใจคือว่า (ช.) อ้ายจะเตรียมเด็ดดอกจานมา
               (พี่ตกลง น้องก็ปลงใจ พี่จะเตรียมดอกจานมา)
         (ญ.) น้องจะปลูกดอกคูณถ้า ไว้แต่งพาขวัญเฮา (พร้อมกัน) มามาเฮามา มาฮ่วมเข้าเชื่อมสายสัมพันธ์
                 (น้องจะปลูกดอกคูณคอยท่าไว้แต่งพาขวัญเรา มามาเฮามา มาร่วมเชื่อมความสัมพันธ์)
    บ่าวเมืองอุดร ผู้สาวเมืองสะหวัน สองเฮามาฮักกัน ไปจนวันชีพวาย
    (หนุ่มเมืองอุดร สาวเมืองสะหวัน สองเรามารักกันไปจนชีพวาย)

         (ซ้ำ **) สองเฮามาฮักกัน ไปจนวันชีพวาย

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจหลายคำดังนี้