ปริญญาคนจน

ขับร้อง : สิลิพอน สีปะเสิด

คำร้อง/ทำนอง : เทอ ยูน่า, เรียบเรียง : เทอ ยูน่า

               วันเวลาล่วงเลยผันผ่าน โชคชะตาแยกเฮาห่างกัน เฮียนจบชั้น ม. ปาย ต่อมหาไลเดินตามทางฝัน
               (วันเวลาที่ผ่านล่วงเลยทำให้เราต้องห่างกัน พอเรียนจบ ม.ปลาย พี่ก็ไปต่อมหาวิทยาลัยตามฝัน)
    ขึ้นโดยสารสู่นครเวียงจันทน์ อ้ายเฮียนบริหารน้องอยู่บ้านเลี้ยงควาย
    (ขึ้นรถโดยสารมุ่งสู่นครเวียงจันทน์ พี่เรียนสายบริหาร ส่วนน้องนั้นอยู่บ้านเลี้ยงควาย)

               ครอบครัวทุ่มเทเสียส่ง ส่งลูกชายเดียวเฮียนมหาไล อยากได้ปริญญา ขายดินขายนาแลกเจี้ยหนึ่งใบ
               (ครอบครัวทุ่มเทส่งเสียให้ลูกชายเรียนมหาวิทยาลัย อยากได้ปริญญาต้องขายที่ขายนาแลกกระดาษหนึ่งใบ)
    เพียงคาดหวังความสุขสบาย อยากพึ่งพาลูกชาย เมื่อเจ้าหวนคืนมา
    (ด้วยความหวังคงจะสุขสบายได้พึ่งพาลูกชายเมื่อเขาหวนกลับมา)

               สี่ปีล่วงเลยพ้นผ่าน อ้ายหวนคืนบ้านพร้อมใบปริญญา สังคมแก่งแย่งแข่งขัน บ่มีที่ว่างให้ลูกชาวนา
               (สี่ปีผ่านไปพี่หวนกลับบ้านพร้อมใบปริญญา สังคมแก่งแย่งแข่งขันไม่มีที่ว่างให้ลูกชาวนา)
    ความฮู้เป็นสิ่งมีราคา แต่ ง. เงิน คือสิ่งที่เขาถามหา สิ่งที่เจ้าได้มาเพียงปริญญาคนจน
    (ความรู้นั้นมีราคา แต่เงินคือสิ่งที่เขาถามหา สิ่งที่พี่ได้มาเพียงแค่ปริญญาคนจน)

           ** วันเวลาล่วงเลยผันผ่าน โหยหาเวียกงานยังบ่มีแนว หลายคนสู้ซนอาสา หลายปีคองถ้า บ่เห็นวี่แวว
               (วันเวลาล่วงเลยมานาน เสาะหาการงานก็ยังไม่มีวี่แวว หลายคนสู้ทนทุกอย่างมานานหลายปีก็ยังไม่มีวี่แวว)
    เฮาเดินผิดทางเสียแล้ว สุดท้ายกินแห้วบ่สมดั่งรอคอย คนจนความฮู้ต่ำต้อย เพียงเพื่อเจี้ยใบน้อยก็หนีไฮ่หนีนา
    (เราเดินผิดทางเสียแล้ว สุดท้ายกินแห้วไม่เคยสมหวัง เพียงเพราะจนต่ำต้อย เพียงเพื่อกระดาษปริญญาใบน้อยต้องทิ้งไร่ทิ้งนา)

(ซ้ำ **)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจหลายคำดังนี้