คองเผิ่น

                     คนผู้เก่า หัวใจหน่วยเก่า ฮักอยู่นำเขา เซาบ่ได้ดอก
                     (คนเก่าหัวใจเดิม รักอยู่กับเขา หยุดไม่ได้)
           ไผถิ่มป๋า บ่หา บ่ซอก ขอกอดกำจำแต่คำฮัก
            (ใครทอดทิ้งไป ไม่หา ไม่ค้น ขอจดจำไว้แค่คำรัก)
           ตั้งใจว่า เกิดมาชาตินึง ได้ฮักไผกะสิฮักให้คักคัก
           (ตั้งใจว่า เกิดมาชาติเดียว ได้รักใครก็จะรักตลอดไป)
           ถึงแม่นเผิ่นสิเดินหนีจาก บ่ได้อยู่กับเฮา
           (ถึงแม้เขาจะเดินหนีจากไป ไม่ได้อยู่กับเรา)

                  *  คองเผิ่น สิคอยละคองเผิ่น
                      (คอยเขา จะเฝ้าแต่คอยเพียงผู้เดียว)
           คองเผิ่นบ่เซิ่นบ่ลาไล
           (เฝ้าคอยแต่เขาไม่เปลี่ยนใจ)
           ถึงฟ้าลายเศร้า สิเว้าควมใหม่
           (ถึงฟ้าจะเปลี่ยนสีเศร้า หรือเล่าความใหม่)
           กะสิฮัก เผิ่นผู้เดียว คือเก่า
           (ก็จะรัก เขาเพียงผู้เดียว เหมือนเดิม)

                **  ของเผิ่น ฮู้อยู่ว่าเป็นของเผิ่น
                     (ของเขา รู้อยู่ว่าเป็นของคนอื่น)
           ของเผิ่น ที่แปลว่าบ่แม่นของเฮา
           (ของเพิ่น ที่แปลว่าไม่ใช่ของเรา)
           แม่นเจ็บสุหว่าง ใจพังสุเลา
           (แม้นเจ็บทุกคราว ใจร้าวทุกวัน)
           ฮักเผิ่นสิอยู่กับเฮา จนเซาหายใจพุ้นล่ะเด้อ
           (รักนี้จะอยู่กับเรา จนหมดลมหายใจโน่นล่ะ)

                   ความฮักบ่แม่นเรื่องบังเอิญ
                   (ความรักไม่ใช่เรื่องบังเอิญ)
           ซามสิได้เอิ้นเผิ่นว่าแฟน
           (กว่าจะได้เรียกเขาว่าแฟน)
           ปลายทางฮักแล้วแต่ฟ้าสุดแต่แถน
           (ปลายทางรักแล้วแต่ฟ้าเทวดาจะปรานี)
           โอ้ยชาติสิแม่น เผิ่นคงได้เป็นคู่เฮา
           (โอยชาตินี้จะใช่ พี่คงได้เป็นคู่เรา)

                 (ซ้ำ *, ** และ *,** )

                   แม่นเจ็บบ่สร่าง ใจพังบ่เซา ฮักเผิ่นสิอยู่กับเฮา
                   (แม่นเจ็บไม่ทุเลา ใจพังไม่หยุด รักของพี่จะอยู่กับเรา)
           จนเซาหายใจพุ้นล่ะเด้อ
           (จนหยุดหายใจ โน่นล่ะ!)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้