ตะเว็นตกดิน

          (ช) คันว่าเขาเซาฮัก กะอย่าสิปักใจนำเขาหลาย
                (แม้ว่าเขาหมดรัก ก็อย่าไปปักใจเชื่อเขามาก)
                เสียดายน้ำตา ที่มันไหล อ้ายปวดใจแทนเจ้า
                (เสียดายน้ำตาที่มันไหล พี่เจ็บปวดใจแทนน้อง)
          (ญ) บ่แม่นว่าน้องบ่อยากสิลืม แฮ่งเจ็บแฮ่งตื่มยามคิดฮอดเขา
                (ไม่ใช่น้องไม่อยากลืม ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำยามคิดถึงเขา)
                 เหลือใจเจ้าของที่หอบเอา ฮักแท้ไปให้เขาหย่องเล่น
                 (แค้นใจตัวเองที่หอบเอารักแท้ไปให้เขาเหยียบย่ำ)

        * (ช) กะเห็นอยู่ แต่บ่ฮู้สิส่อยหยังเจ้าได้หลายกว่านี้
                 (ก็เห็นอยู่ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยน้องได้อย่างไรให้มากกว่านี้)
          (ญ) ขอบใจอีหลี ที่อ้ายยังมาปลอบใจอยู่เป็นหมู่
                 (ขอบคุณพี่มากๆ ที่ยังมาปลอบใจอยู่เป็นเพื่อน)
          (ช) เจ็บแฮงบ่หล่า เห็นหน้าเศร้าๆ เว้าไปน้ำตาขู
                 (เจ็บมากไหมเล่า เห็นหน้าเศร้าๆ พูดไปน้ำตาร่วงพรู)
          (ญ) อยู่ได้อยู่ ส่ำนี้คงบ่พอตาย
                (ไม่เป็นไรหรอกพี่ แค่นี้ยังไม่ตาย)

       ** (ช) ถ้าแม่นบ่ไหว อ้ายสินั่งเฝ้าจนฮอดตะเว็นตกดิน
                 (ถ้าน้องไม่ไหว พี่จะนั่งเฝ้าจนดวงตะวันลับฟ้า)
          (ญ) ถึงน้ำตาริน แต่ใจยังแข็ง ถึงเจ็บแฮงน้องยังสู้ได้
                 (ถึงน้ำตาร่วงริน แต่ใจยังแข็งถึงเจ็บรุนแรงน้องยังสู้ได้)
           (ช) ให้จำใส่ใจบ่ได้มีเขาผู้เดียว บนทางเทียวในโลกที่เจ้าอยู่
                  (ให้จำไว้ในใจ ไม่ได้มีเขาผู้เดียวในเส้นทางชีวิตน้อง)
           (ญ) น้องสิเฮ็ดสู้
                 (น้องจะทำใจสู้)
           (ช) ให้สู้เด้อนาง ปล่อยเขาไปตามทางของเขา
                  (ให้สู้นะน้อง ปล่อยเขาไปตามทางเสียเถิด)
           (ญ) ฮอดมื้ออื่นเซ้า สิเป็นคนใหม่เอาหัวใจคืนมา แล้วถิ่มป๋าความเศร้า
                   (ถึงเช้าพรุ่งนี้ จะเป็นคนใหม่เอาหัวใจคืนมา ทิ้งไปเถอะหนาความเศร้า)
           (ช) อ้ายสิอยู่สู้เป็นหมู่เจ้า สิเก็บฮักปลอมๆ จากเขาให้ฟ้าวถิ่มให้ฟ้าวลืม
                (พี่จะอยู่เป็นเพื่อนน้อง จะเก็บความรักจอมปลอมจากเขาเอาไปทิ้งให้รีบลืม)

                                   (ดนตรี...... ซ้ำ * และ ** )

            (ช) อ้ายสิอยู่สู้เป็นหมู่เจ้า
                    (พี่จะอยู่เป็นเพื่อนน้อง)
            (ญ) น้องสิโยนถิ่มฮักเน่าๆ ให้หายไปกับตะเว็นตกดิน
                  (น้องจะโยนทิ้งความรักเน่าๆ ให้มลายไปกับตะวันตกดิน)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้