ถึงมื้อที่ต้องไป อ้ายก็คงต้องลา
                     (ถึงวันที่ต้องไป พี่ก็คงต้องลา)
            ถึงน้ำตามันฟ้องว่าเจ็บจนกลั้นบ่ได้
            (ถึงน้ำตามันฟ้องว่าเจ็บจนกลั้นไม่ได้)
            เบิดหน้าที่อ้ายแล้ว บ่ไหวก็คงต้องไหว
            (หมดหน้าที่พี่แล้ว ไม่ไหวก็คงต้องไหว)
            ส่งทางใจ ให้เจ้ากับเขาไปฮอดฝั่งฝัน
            (ส่งทางใจให้น้องกับเขาไปถึงฝั่งฝัน)

                     ภาพมื้อวานถึงสิกระหน่ำซ้ำเติมบาดแผล
                     (ภาพวันวานถึงจะหระหน่ำซ้ำเติมบาดแผล)
            พื้นที่อ้ายเคยแคร์ ขอยกให้เขาดูแลเจ้าเด้อ
            (พื้นที่ที่พี่เคยแคร์ ขอยกให้เขาดูแลน้องต่อ)
            อ้ายมาส่งได้ฮอดส่ำนี้ แค่ได้เข้ามาฮัก
            (พี่มาส่งได้ถึงเท่านี้ แค่ได้เข้ามารัก)
            ถึงแม่นต้องเจ็บหนักเพราะเธอ
            (ถึงแม้ต้องเจ็บหนักเพราะเธอ)
            สมศักดิ์ศรีแล้วล่ะ ให้เกียรติเอิ้นอ้ายว่า
            (สมศักด์ศรีแล้วล่ะ ให้เกียรติเรียกพี่ว่า)
            เขากะเป็นแค่ทางผ่าน
            (เขาก็เป็นแค่ทางผ่าน)

                    ถึงแม่นจบบ่สวย และเจ็บจนแทบบ่ไหว
                    (ถึงว่าจบไม่สวย และเจ็บจนแทบบ่ไหว)
            ย้อนว่าอ้าย มันตั้งใจฮักเจ้าหลายเด้หล่า
            (เพราะว่าพี่มันตั้งใจรักน้องมากจนหลง)
            ทุ่มเททุกอย่างแล้ว ยังล้มเพราะโดนบอกลา
            (ทุ่มเททุกอย่างแล้ว ยังล้มเพราะโดนบอกลา)
            แทบเป็นบ้าตอนฮู้ว่าเจ้ากับเขาฮักกัน
            (แทบเป็นบ้าตอนรู้ว่าน้องกับเขารักกัน)

                    ส่งเจ้าไป ไปฮอดสวรรค์เด้อคำ คนก่ำกาดำคืออ้าย
                    (ส่งเจ้าไป ไปถึงสวรรค์นะน้อง คนรูปชั่วตัวดำอย่างพี่)
            สิตกนรกหมกไหม้ กะส่างหัวมัน อ้ายรับจบเอง
            (จะตกนรกหมกไหม้ ก็ช่างมัน พี่รับจบเอง)

               ** ภาพมื้อวานถึงสิกระหน่ำซ้ำเติมบาดแผล
                   (ภาพเมื่อวานถึงจะกระหน่ำซ้ำเติมบาดแผล)
           พื้นที่อ้ายเคยแคร์ ขอยกให้เขาดูแลเจ้าเด้อ
           (พื้นที่พี่เคยแคร์ ขอยกให้เขาดูแลเจ้านะ)
           อ้ายมาส่งได้ฮอดส่ำนี้ แค่ได้เข้ามาฮัก
           (พี่มาส่งได้ถึงเท่านี้ แค่ได้เข้ามารัก)
           ถึงแม่นต้องเจ็บหนักเพราะเธอ
           (ถึงว่าต้องเจ็บหนักเพราะเธอ)
           สมศักดิ์ศรีแล้วล่ะ สมศักดิ์ศรีอ้ายแล้ว...
           (สมศักดิ์ศรีแล้วล่ะ สมศักดิ์ศรีพี่แล้ว)

                            (ซ้ำ ** )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                     ผ่านมาก็ดนแล้วบ่ได้พบพ่กันจักเถื่อ
                     (ผ่านมาก็นานแล้ว ไม่ได้พบพานกันอีกสักที)
            ตื่นนอนตอนหู้เมื่อใจยังซาวหามื้อวานคือเก่า
            (ตื่นนอนตอนรู้ตัวใจยังคว้าหาเมื่อวานเหมือนเดิม)
            หนีไปอยู่ใส จำได้บ่เรื่องเฮา
            (หนีไปอยู่ที่ไหน จำได้ไหมเรื่องของเรา)
            ทางชีวิตที่มันทอดยาวเจ้ามีคนดูแลเจ้าบ่
            (ทางชีวิตที่มันทอดยาวน้องมีคนดูแลหรือเปล่า)

                  * บ่อยากจำว่ามื่อนั้นจากกันด้วยเรื่องใด๋จำได้แต่เรื่องดีๆ ก็พอ
                     (ไม่อยากจำว่าตอนนั้นจากกันด้วยเรื่องใด จำได้แต่เรื่องดีๆ ก็พอ)
            บ่ได้คิดโทษกันและบ่ได้คิดโทษไผถึงเฮาสิเบิดทางยางต่อ
            (ไม่ได้คิดโทษกัน และไม่คิดโทษใคร เดี๋ยวจะปิดทางเดินไปต่อ)

                ** ยังคึดฮอดตลอดชีวิตยังคิดฮอดเจ้าอยู่คือเก่า
                    (ยังคิดถึงตลอดชีวิต ยังคิดถึงน้องเหมือนเดิม)
            ยังเป็นสมุดบันทึกเล่มเก่าที่ยังเสื่องไว้แจหนึ่งของหัวใจ
            (ยังเป็นสมุดบันทึกเล่มเก่า ที่ยังซ่อนไว้ในห้องหนึ่งของใจ)
            ยามเหงาเปิดเอามาอ่านถึงมันสิเฮ็ดให้น้ำตาไหล
            (ยามเหงาเปิดมาอ่าน ถึงมันจะทำให้น้ำตาไหล)
            ฮักของเฮาถึงสิล่มสลายแต่มันอยู่ในใจอ้ายเสมอจนฮอดมื้อตาย
            (รักของเราถึงจะล่มสลาย แต่มันอยู่ในใจพี่จวบจนวันตาย)

                    ข่าวคราวจากวันนั้นก็ยังมิด คือลมพัดล่วง
                    (ข่าวคราวจากวันนั้นจนวันนี้ก็ยังเงียบเหมือนลมพัดผ่าน)
            แต่ใจยังคึดห่วงและยังเป็นเชือกที่จ่องมันไว้
            (แต่ใจยังคงคิดห่วงเหมือนเชือกที่จองจำไว้)
            แนมไปบ่เห็นป่านนี้เป็นจั่งใด๋
            (มองไปไม่เห็นตอนนี้เป็นเช่นไร)
            เจ้าได้พ่แล้วบ่ผู้ใหม่โชคดีเด้อให้เป็นดั่งหวัง
            (เธอได้พบคนใหม่แล้วใช่ไหม ขอให้โชคดีสมดังตั้งใจ)

                         (ซ้ำ *, **, **, ** )

            ฮักของเฮาถึงสิล่มสลายแต่มันอยู่ในใจอ้ายเสมอจนฮอดมื้อตาย

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                       ไปบ่กลับแล้วใจ ยื้อไว้กะบ่อยู่
                       (ไปไม่กลับแล้วใจ ยื้อไว้ก็ไม่อยู่)
             เมื่อเจ้าควงเขาเคียงคู่ เหยียบซานหัวใจอ้าย
             (เมื่อน้องควงคู่เขาเหยียบกลางหัวใจพี่)
             ตั้งฮับความเจ็บบ่ทัน ส่ำไม้จันทน์ฟาดกลางหัวใจ
             (ตั้งรับความเจ็บไม่ทัน เท่าท่อนไม้จันทน์ฟาดกลางใจ)
             เอาพุทโธฮับความแพ้พ่าย แต่น้ำตาแฮงไหลกว่าเก่า โอ้ย โอ้ย
             (เอาพุทโธข่มทับความแพ้พ่าย แต่น้ำตายิ่งไหลพรูกว่าเดิม)

                      เบิ่งเจ้ากับเขาบาดย่าง ส่างแตกต่างตอนเฮาฮักกัน
                      (ดูตอนน้องเดินเคียงข้างเขาช่างแตกต่างจากตอนเรารักกัน)
             ฮักกับเขาคนนั้น คือสิดีกว่าอ้ายละเนาะ
             (รักกับเขาคนนั้น น่าจะดีกว่าพี่สินะ)
             เบิ่งสภาพเจ้าของ ยังอาศัยข้าวก้นบาตรหลวงพ่อ
             (ดูสภาพตัวเองยังอาศัยข้าวก้นบาตรหลวงพ่อ)
             อ้ายเข้าใจยอมฮับสุข้อ ทุกเหตุผล ที่เจ้าไป
             (พี่เข้าใจยอมรับทุกข้อ ทุกเหตุผลที่น้องจากไป)

                  * อย่าเอาแก้มใสใส มาเปื้อนขี้ดิน เหม็นสาบคนผู้ฮ้าย
                    (อย่าเอาแก้มใสใสมาเปื้อนดินเหม็นสาบคนจนอย่างพี่)
            วาสนาบุญอ้ายบ่หลาย สิได้บายศรี
            (วาสนาพี่ไม่มีที่จะได้เข้านั่งข้างพานบายศรี)
           ฟ้าวไปกินพาคำ เป็นของเพิ่นสาเด้อคนดี
           (รีบไปเข้าพาขวัญ เป็นของเขาเถอะนะคนดี)
           อ้ายมันบุญบ่มี สิได้โจมแขนท้าวก่ายแขนนาง
           (พี่มันบุญไม่ถึง จะได้ประคองแขนเคียงข้าง)

               ** ฮักเจ้าหลายหลาย แต่บุญอ้ายน้อยเลยถืกสอยกลายเป็นแฟนเพิ่น
                  (รักน้องมากแต่วาสนามีน้อยเลยถูกสอยไปเป็นแฟนเขา)
           ไปฮักเขาสาแก้มเปิ่นเวิ่น ให้ลืมฮักเฮา
           (ไปรักเขาเถิดคนงาม ให้ลืมรักเขา)
           ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้าย มื้อป้อนไข่ให้มีสุขแก่เจ้า
           (ให้ความเจ็บจงมีกับพี่ ป้อนไข่ให้มีสุขแก่น้อง)
           วาสนาอ้ายบ่สมดาว เฮาบ่สมกัน
           (วาสนาพี่ไม่สมดาว เราไม่เหมาะสมกัน)

                  โผดหัวใจอ้ายสา เอาวัดป่า เป็นหม่องเฮ็ดใจ
                  (ทิ้งหัวใจพี่ไป ขอเอาวัดเป็นที่พึ่งพิงใจ)
           ควมฮู้บ่หลาย ยังหาวิธี ให้ลืมเจ้า
           (ความรู้ไม่มี ยังหาวิธีลืมน้องไม่ได้)
           ตั้งใจฟังคำเทศนา เพิ่นเกิดมาบ่แม่นของเฮา
           (ตั้งใจฟังคำเทศนา น้องเกิดมาไม่ใช่ของพี่)
           ให้ฟังควมหลวงพ่อเพิ่นเว้า แล้วตัดใจสา
           (ให้ฟังคำหลวงพ่อเอ่ยวาจาแล้วตัดใจลาจากพี่)

                           (ดนตรี ซ้ำ *, ** )

           ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้าย มื้อป้อนไข่ให้มีสุขสาเจ้า
           (ให้ความเจ็บจงมีกับพี่ ป้อนไข่ให้มีสุขแก่น้อง)
           วาสนาอ้ายบ่สมดาว เฮาบ่สมกัน
           (วาสนาพี่ไม่สมดาว เราไม่เหมาะสมกัน)
           วาสนาอ้ายบ่เถิงดาว บุญเฮาบ่สมกัน
           (วาสนาพี่ไม่ถึงดาว บุญเราไม่เหมาะสมกัน)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                      โอ้ โอ…
            กะดนพอได้ที่ใจเว้นระยะห่าง
            (ก็นานพอที่ใจได้เว้นระยะห่าง)
            จากอดีตแต่คราวหลัง ตอนที่ยังมีอ้าย
            (จากอดีตเมื่อครั้งก่อนตอนที่ยังมีพี่)
            จักเป็นจังใด๋น้อ เป็นตะหน่ายแท้หัวใจ
            (ไม่รู้เป็นไง แหนงหน่ายหัวใจแท้)
            จนปานนี้ยังบ่หาย จากอาการคึดฮอด
            (จนป่านนี้ก็ยังไม่หายจากอาการคิดถึง)
            อ้อมกอดยังอุ่นอยู่คือเก่า ย้ำใจอยู่บ่เซา
            (อ้อมกอดยังอบอุ่นเหมือนเดิม ย้งคิดถึงอยู่ไม่คลาย)
            ยามอ่อนแอท้อแท้หรือเหงา กะคึดพ้อแต่หน้า
            (เมื่ออ่อนแอท้อแท้หรือเหงา ก็คิดถึงแต่หน้า)

               **  พยายามสิเซาฮัก หัวใจกะคึดฮอด
                    (พยายามจะหยุดรัก หัวใจก็คิดถึง)
            อยากสิลืมฮอยกอด ปานใด๋แฮงซอดให้เห็น
            (อยากจะลืมรอยกอด ก็ยิ่งกระจ่างตามาให้เห็น)
            ยังมีเงาสะท้อน ภาพเก่ายังชัดเจน
            (ยังมีเงาสะท้อนภาพเก่าที่ชัดเจน)
            ทุกโมเมนต์สองเฮากะยังจำบ่ลืม
            (ทุกอริยาบทสองเราก็ยังจดจำไม่ลืม)
            พยายาม..ส่ำใด๋ กะบ่เคยเซาฮัก
            (พยายามเพียงใด ก็ไม่เคยหยุดรัก)
            หัวใจมันหนักเติบอยู่ เก็บกู้บ่ทันแล้ว
            (หัวใจมันหนักมากอยู่แล้ว เก็บกู้ไม่ทัน)

                    โอ้ โอ… (ดนตรี)

            กะดนพอได้ที่ใจเว้นระยะห่าง
            (ก็นานพอที่ใจได้เว้นระยะห่าง)
            จากอดีตที่เคยพัง ตั้งแต่คราวก่อนกี้
            (จากอดีตที่เคยพังตั้งแต่เมื่อครั้งก่อน)
            หนีไปซ้นหม่นป่า บุญผลาน้องบ่มี
            (หนีไปซ่อนมุดในป่า ด้วยวาสนาน้องไม่มี)
            ย้อนว่าในชาตินี้ มีสิทธิ์แค่คึดฮอด
            (เพราะว่าในชาตินี้มีสิทธิแค่คิดถึง)
            อ้อมกอดยังอุ่นอยู่คือเก่า ย้ำใจอยู่บ่เซา
            (อ้อมกอดยังอบอุนอยู่เหมือนเดิม ยังคิดถึงอยู่ไม่คลาย)
            ยามอ่อนแอท้อแท้หรือเหงา กะคึดพ้อแต่หน้า
            (เมื่ออ่อนแอท้อแท้หรือเหงา ก็คิดถึงแต่หน้า)

                     (ซ้ำ ** )

                  พยายามสิเซาฮัก โอ ฮะ โอ้…
                  (พยายามจะหยุดรัก โอ ฮะ โอ้...)
            อยากสิลืมฮอยกอด
            (อยากจะลืมรอยกอด)
            แต่ยังมีเงาสะท้อน ภาพเก่ายังชัดเจน
            (แต่ยังมีเงาสะท้อนภาพเก่ายังชัดเจน)
            ทุกโมเมนต์สองเฮา กะยังจำบ่ลืม
            (ทุกอริยาบทสองเราก็ยังจดจำไม่ลืม)
            ต้องพยายามส่ำใด๋จังสิพอเซาฮัก
            (พยายามเพียงใด ก็ไม่เคยหยุดรัก)
            ความหลังยังปักใจอยู่ เก็บกู้บ่ทันแล้ว
            (ความหลังยังฝังใจ กู้หัวใจให้ฟื้นไม่ทันแล้ว)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้