กลอนเซิ้ง

กลอนเซิ้ง

"เซิ้ง" เป็นคำกลอนประเภทลำ นิยมใช้กลอนเจ็ด การลำเซิ้งจะต่างจากลำแบบ ธรรมดานิดหน่อย คือจะมีหัวหน้าคนหนึ่งลำกลอนเซิ้งเดินไปก่อน ลูกน้องจะว่าตาม แล้วเดินตามกันไป การลำกลอนเซิ้งใช้ลำขอสิ่งของในวันรวมบุญบั้งไฟ หรือหลังจาก จุดบั้งไฟแล้วซึ่งจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "เซิ้งนำฮอยไฟ ใช้ดนตรีพื้นเมืองอีสานประกอบไปด้วย กลองตุ้ม พังฮาด กลองยาว รำมะนา ฆ้องเหม่ง ฉิ่ง ฉาบ กั๊บแก๊บ ซึ่งจะเล่นลายเซิ้งบั้งไฟ

เซิ้งขอสิ่งของ

 

เซิ้งบุญบั้งไฟ

ในเวลาจุดบั้งไฟ มีการลำเซิ้งเพื่อให้บั้งไฟขึ้น ไม่ให้แตกหรือชุ การลำเซิ้งในเวลาจุดบั้งไฟนี้ เป็นการลำเซิ้งของบุคคลคนเดียว กลอนเซิ้งว่าดังนี้

 

เซิ้งบั้งไฟ - มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

การเซิ้งโดยขบวนฟ้อนรำของคุ้มต่างๆ ที่มาแห่แหนบั้งไฟของตนจะสวยงามน่าชม ตามแบบแผนของกรมศิลป์ ส่วนพวกเซิ้งที่มาทีหลังการจุดบั้งไฟนั้นจะเป็นพวกแก่ดีกรี การเซิ้งจึงไปในทางสนุกสนาน ตลกขบขัน เอามันเข้าว่า ตามแบบกรมสรรพสามิต (ผู้ดูแลการผลิตสุราโดยแท้) แต่ชาวบ้านอีสานก็ไม่เคยแล้งน้ำใจยังสนุกสนานตามกันได้