รักช้ำที่งานไหม

                       คนภูกระดึงคิดถึงบ่คนขอนแก่น
                       (คนภูกระดึงคิดถึงไหมคนขอนแก่น)
            คิดฮอดบ่แฟนเมืองขอนแก่นที่เคยชื่นชม
             (คิดถึงไหมแฟนเมืองขอนแก่นที่เคยชื่นชม)
            วันเที่ยวงานไหมขึ้นปีใหม่สองใจภิรมย์
            (วันเที่ยวงานไหมขึ้นปีใหม่สองใจมีสุข)
            สองเราพากันเที่ยวชมสุขใจแสนบึงแก่นนคร
            (สองเราพากันเที่ยวชมสุขใจที่บึงแก่นนคร)

                      ลืมช่อดอกคูณที่เหลืองละมูนริมบึง
                      (ลืมช่อดอกคูณที่เหลืองละมุนริมบึง)
            ที่อ้ายเด็ดดึงเสียบผมให้ซึ้งใจออนซอน
              (ที่พี่เด็ดดึงเสียบผมให้ซึ้งใจสุขสันต์)
            บอกว่าใจอ้ายฮักแฮงหลายคนแก่นนคร
            (พร่ำบอกว่าพี่รักมากนะคนแก่นนคร)
            จากวันงานไหมปีก่อนฮอดวันนี้บ่มีอ้ายมา
             (จากวันงานไหมปีก่อน ถึงวันนี้พี่ยังไม่กลับมา)

                    * ลมหนาวพัดมาจ้าวหนี่หน่ำ
                      (ลมหนาวพัดมารวดเร็วกระหน่ำ)
            เสียงแคนเสียงลำกล่อมใจเฮ็ดให้ห่วงหา
             (เสียงแคนเสียงลำกล่อมใจทำให้ห่วงหา)
            คนภูกระดึงดึงใจแล้วไปบ่มา
            (คนภูกระดึงดึงใจไปแล้วไม่กลับมา)
            ให้หลงใจลอยคอยถ่า เฝ้าแลหาอ้ายอยู่ในงาน
            (ให้หลงใจลอยคอยเก้อ เฝ้าแลหาพี่อยู่ในงาน)

                      อ้ายหยุดสะออนแล้วบ่หนอคนขอนแก่น
                      (พี่ไม่ห่วงหาแล้วหรือกับคนขอนแก่น)
            ไปยิ้มแป่นแหว่นให้กับไผสาวทางได๋กัน
              (ไปส่งยิ้มหวานให้กับสาวบ้านไหนกัน)
             สาวหล่มสาวเลย หรือใดอ้ายจั่งบ่หัน
             (สาวหล่มสักหรือสาวเมืองเลย หรือใดพี่จึงไม่หันกลับมา)
             คนภูกระดึงตั๋วกัน วันงานไหมเฮ็ดให้ใจช้ำ
             (คนภูกระดึงมาหลอกกัน วันงานไหมทำให้ใจช้ำ)

                                       (ซ้ำ * )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้