ข่อยเป็นคนอีสาน ข่อยเป็นคนอีสาน
                   (ผมเป็นคนอีสาน ผมเป็นคนอีสาน)
          มาหาเฮ็ดงานอยู่ในเมืองกรุง
           (มาหาทำงานอยู่ในเมืองกรุง)
          อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านล่ะลงไฮ่ลงทุ่ง
           (อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านละลงไร่ลงทุ่ง(นา))
          ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นจั่งได๋
          (ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นยังไง)

                   ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำกะบ่เคยแคร์
                     (ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำก็ไม่เคยแคร์)
          เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่ เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่
           (พูดมาละคิดถึงแม่ พูดมาละคิดถึงแม่)
          จั่งแม่นยากแท้ชีวิตเมืองกรุง
          (ช่างยุ่งยากแท้ชีวิตเมืองกรุง)

                   อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปพอมื้อ
                     (อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆ เกินๆ ไปวันๆ)
          ต่อไปนี้หากินจังได๋สิคือ ต่อจากนี้หากินจังได๋สิคือ
           (ต่อไปนี้ทำมาหากินอะไรกันดี ถึงจะได้เงินเลี้ยงตัว)
          คั่นมันบ่คือกลับบรบือสารคาม
          (ถ้ามันไม่ใช่ก็กลับบรบือ สารคาม)

                * สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้เวียกงานสร้างสรรกันต่อไป
                    (สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้การงานสร้างสรรกันต่อไป)
          เหลือเวลาอีกมากมายสักเท่าไหร่ อยู่ที่เราจะยึดมั่นไม่สั่นคลอน
           (เหลือเวลาอีกมากสักเท่าไหร่ อยู่ที่เรายึดมั่นจิตใจไม่สั่นคลอน)
          อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง
          (อย่าบนบานวอนขอในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอในสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริง)

                  อยู่บ้านนอนเว็นวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ
                    (อยู่บ้านนอนกลางวันวันหยุด มันเป็นวันพุธหยุดราชการ)
          กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับมาบ้าน
           (กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับบ้าน)
          ยามแลงเสียงแคนขับขาน อีแม่ต้มแกงผักหวาน
           (ยามเย็นมีเสียงแคนขับขาน แม่ต้มแกงผักหวาน)
          จั่งแม่นแซบแท้เด้ออีแม่
          (ช่างอร่อยจริงๆ ครับแม่)

                      (ซ้ำ * )

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                    ฮักเขาเฮ็ดหยังน้อ เขามีเจ้าของแล้วฮู้บ่
                    (รักเขาทำไม เขามีเจ้าของแล้วรู้ไหม)
          ห้ามท่อใด๋ ใจยังคึดต่อ ทั้งที่เจ้าของเธอมี
          (ห้ามเท่าไรใจก็ยังมีความหวัง ทั้งที่เจ้าของเธอมี)

        (เกริ่น) ..ละบักเฮ้ย.. บักหัวใจดวงนี้ รนหาที่เจ็บฟรี บ่หน่อนี้จั่งใจง่าย
                      (โอ้หนอไอ้หัวใจดวงนี้ รนหาที่เจ็บฟรีเพราะใจนี้เชื่อง่ายๆ)
          ละเคียดให้เจ้าของหลาย จั่งแม่นดัน จั่งแม่นดื้อ โอ้ยดึงไว้ กะบ่ฟัง
           (โกรธให้ตัวเองเหลือเกิน ที่ดื้อด้าน ห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง)
          ล่ะหลงมักเขาแบบบ่โหย๋ บ่ยั้ง ใจไว้เผื่อ แน่ยามเจ็บ
           (ไปหลงรักเขาแบบไม่ยั้งชั่งใจไว้เผื่อยามเจ็บ)
          เขาดีนำ ส่ำปายเล็บ กะว่าเขา.. ฮักเฮาแล้ว...
          (เขาดีด้วยเท่าขี้เล็บ ก็ว่าเขารักเราแล้ว...)

                    บักใจง่ายฮักเขา หลายแป๋ตายบ่จื่อ เขาทำท่าซื่อๆ กะว่าแต่เขามีใจ
                      (ไอ้คนใจง่ายรักเขาแทบตายไม่จำ เขาแค่ทำท่าซื่อๆ ก็ว่าเขามีใจให้)
          แค่เขาเรียกที่รัก บักใจง่ายดีใจบักไหญ่ เลยยอมให้ เขาหลอกใช้ไปวันๆ
          (แค่เขาเรียก ที่รัก คนใจง่ายก็หลงดีใจมากเกิน ยอมให้เขาหลอกใช้ไปวันๆ)

                    รู้ทั้งรู้ ว่าเธอนั้นมีเจ้าของ ยังหมายปอง เรียกร้องอยากไปพัวพัน
                      (รู้ทั้งรู้ว่าเธอมีเจ้าของ ยังหมายปองใจเรียกร้องเข้าไปพัวพัน)
          เขาเคยให้ ใจมึงบ่ นั่งจ่อค่อ บางเทื่อไห้กลั้น เฮ็ดนำเขาว่าชั้น หลูโตนซาติ เจ้าของ บ่น้อ..
          (เขาเคยให้ใจบ้างไหม ช้ำใจจนสุดอัดอั้น ทำเพื่อเขาทุกวัน น่าสงสารตัวเอง)

             (ลำ) ยามไปพ้อ เขาควงกันมา กะจนน้ำตาหลั่ง ยามไปพ้อ เขาควงกันมา กะจนน้ำตาหลั่ง
                       (เวลาพบเขาควงกันมา ก็น้ำตาพรั่งพรู)
          เป็นหยังจั่งง้อ เขานั้นคักหลาย วาเลนไทน์ เจ้าเคยได้ดอกไม้ ดอกไม้ จักดอกบ่น้ำเขา
           (ก็ยังไปง้อเขานั้นทุกที วาเลนไทน์เคยได้ดอกไม้จากเขาสักดอกบ้างไหม?)
          เอาหยังน้อมาเฮ็ด งึดใจเฮานี้ เลขบัญชี เจ้ากะส่งไลน์ให้
           (เอาอะไรมาทำหัวใจ แค่เห็นไลน์เขาส่งเลขบัญชีมาให้)
          อ้ายกะเทียวโอนไป ได้แล้วบ่อ่าน หน่ายใจยังหน้าด้าน โทรง้อเจ้าบ่เซา..
         (ก็ยังโอนให้ไปทุกที ไลน์เราเขาก็ไม่อ่าน ยังด้านโทรไปง่้อไม่หยุดหย่อน)

                     เมื่อเขาเว้าอ้อน ใจเราก็อ่อนไปเอง แค่เขาบรรเลง เพลงรักให้เราลุ่มหลง
                       (แค่คำอ้อนมาใจเราก็อ่อนให้ แค่คำที่ใช้หลอกให้ลุ่มหลง)
          พอได้สมใจ กะผลักไส ไล่ถีบหัวส่ง น้ำตาไหลห่ง เฮ็ดซ่งล่ง หลายคราไม่จำ
          (พอได้สมใจก็ถีบหัวไล่ส่ง น้ำตาไหลพรั่งพรู หมดอาลัยตายอยากก็ยังไม่จำ)

                     รู้เต็มประดา ว่าใจเธอ มีคนครอบครอง อ้ายยังหมายปอง ปล่อยใจ ให้ไปถลำ
                       (รู้เต็มประดาว่าใจเธอมีคนครอบครอง พี่ยังหมายปอง ปล่อยใจให้ถลำ)
          บักใจขี้กาก อยากบักกอก ทื้นเด้น่ำๆ โทษฐานที่ทำ ให้เรา ใจง่ายเกินไป...
          (ไอ้คนใจง่ายอยากสับมะเหงกที่หัวกระหน่ำ โทษฐานที่ทำให้เราใจง่ายเกินไป)

             (ลำ) ฮักไผ่ กะบ่คือฮักเจ้า.. ฮักไผ่ กะบ่คือฮักเจ้า.. มื้อใดเขา เทน้องบอกแหน่
                    (รักใครก็ไม่เหมือนน้อง เมื่อไหร่เขาทอดทิ้งบอกพี่หน่อยนะ)
           เขากินตับ.ตับ.ตับ.อิ่มแล้ว กินตับ.ล่ะตับ.ตับ.อิ่มแล้ว ยังพร้อม ซิเบิ่งแยง
            (ถึงเขาจะได้ความสาวน้องไปหมดแล้ว พี่ก็ยังพร้อมคอยดูแล)
           เหลือใจแฮง.สิตายย้อนใจง่าย เหลือใจแฮง.สิตายย้อนใจง่าย
            (อัศจรรย์ใจที่ยอมตายด้วยความใจง่าย)
           งืดบักใจ เจ้าของหลาย สิตายแล้ว สิตายแล้ว.....
           (ประหลาดใจตัวเองมาก ใกล้ตายแล้ว ใกล้ตายแล้ว)

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้

                              (เกมส์) โอ้... อีสานเอ้ย
                  ตกเข้าเดือนสี่ก็เห็นแต่สายลมแล้ง ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงมอดไม้ใบหญ้า
                  ต้นเล็กต้นน้อยก็เหี่ยวเฉารอตาย  อันวาระสุดท้ายของสรรพชีวิต

                              เป็นลิขิตจากฟ้าประทานมาแต่ดน ในหมู่เฮาสู้ซนอยู่บนพื้นดินผาก
                  ตั้งรกรากสืบสานเป็นคนที่ราบสูง แต่จิตใจบ่ใฝ่สูงใช้ชีวิตติดดิน

                              หากินตามประสาที่มูนมังพ่อแม่สร้าง กลืนน้ำตามนา กินหัวมันต่างเข้า
                 จื่อเอาไว้เด้อเจ้า อย่าลืมไลชาติเกิด อย่าลืมถิ่นกำเนิดว่าเป็นลูกอีสาน

                              โอ้ คิดฮอดเจ้าเด้ ลูกหลานเอ้ย

                              ลืมแล้วบ้อ เดิ่นขี้ดิน ใต้ตาล่างเจ้าเคยขวั้น เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆ แต่คราวก่อน
                 ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล มีตับเป็ดตับไก่กินซะเด้อลูกหล่า
                 ได้กบมาโตนึงสองพร้าตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนมาถิ่นเก่า เอิ้นขวัญเจ้า
                  เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย...

                 (ปรีชา)  ลืมแล้วบ่ เดิ่นขี้ดิน ใต้ตาล่างเจ้าเคยขวั้น เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆ แต่คราวก่อน
                  ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล มีตับเป็ดตับไก่กินซะเด้อลูกหล่า
                  ได้กบมาโตนึงสองพร้าตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนมาถิ่นเก่า เอิ้นขวัญเจ้า
                  เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย คำแพง

                             เดี๋ยวนี้เหลือแต่เฮือนฮ้างให้ผู้เฒ่าเฝ้าแก่ว เป้าเปลี่ยนไปเบิ่ดแล้วบ่มีผู้มาสืบสาน
                  อีสานยังถ่าเจ้ามาปัดเป่าให้ฮุ่งเฮือง ออกจากเมืองกลับมาก่อน คิดฮอดเด้
                  คิดฮอดหลาย อีสานเอ้ย

                  อีสานเอ้ย อีสานเอ้ย...

มีคำภาษาอีสานที่น่าสนใจดังนี้